Suriname op z'n Roon en Marans

Beste koukleumers

Hier even een teken van leven uit het warme Suriname.
We zitten hier heerlijk in de tuin met een djogo. (Een liter Parbo-bier; het 1e Sranantongo woord dat Ronald geleerd heeft) en we konden het even niet laten om onze avonturen, maar vooral onze foto’s met jullie te delen.

Woensdag was het een geweldig weerzien op het vliegveld. We hebben die 4 maanden natuurlijk wel contact gehad (Lees: schelden op Skype en de hoge telefoonkosten van TeleG en Telfort) maar om elkaar weer in de ogen te kijken en vast te pakken was heel erg onwennig en maar vooral bijzonder.

Op donderdag begon het avontuur voor Roon; de stad verkennen. Hij kon niet stoppen met het schieten van foto’s, maar het was vooral spannend dat ik constant voor begeleider moest spelen. Roon: “Bij een zebrapad horen auto’s toch te stoppen voor me?”. Het verkeersliedje van Bassie en Adriaan gaat hier in ieder geval niet op; “Kijk links, kijk rechts en nog een keer” want dan lig je d’r zo onder.
Ons teamwork was gelijk weer op topniveau, want tijdens de drie regenbuien zaten wij elke keer al lekker te chillen met een kopje koffie. Nadat we hadden genoten van een lekkere Braziliaanse grillschotel gingen we even een biertje doen met Tamara bij ‘t Vat. De kennismaking met de Hindoestaanse cultuur was voor Roon behoorlijk tweeledig; aan de ene kant heeft hij er een nieuwe verslaving bij, Roti, maar bij ‘t Vat heeft hij ook de keerzijde van deze (soms) machomannen leren kennen.

Vrijdag moest ik m’n gezicht nog even laten zien bij PCOS en daarna hebben we er even ‘heerlijk’ van genoten om weer samen te zijn.

Zaterdag hebben we de plaatselijke dierentuin bezocht. Voor het eerst hebben we oog in oog gestaan met 2 levensgrote tijgers. Waar je in Nederland van een flinke afstand toe mag kijken, zat er hier slechts een verroest hekje en een lullige meter tussen ons en deze vleesetende beesten. Hun tanden waren goed gepoetst! Ronald kon het bij de slangen natuurlijk niet laten om even een Anaconda in z’n buik te prikken en we hebben ons kapot gelachen om de paardenzak van één van de vele apensoorten.
Na een lekkere wandeling en een taxirit naar een zwembad die gesloten bleek te zijn, hebben we de middag afgesloten met een heerlijk plons en wat zonnebaden in ‘Parima’.
’s Avonds hebben we onszelf verwend met een rijsttafel voor twee bij ‘Sarinah’; na de garnalensaté, kipsaté, kroepoek, bami, kip en zoetzure vis konden we gelukkig gebruik maken van een doggybag waar we nu nog de vruchten van plukken.
Verder hebben we ons geluk beproefd in het Casino, na 3 uur spelen zijn we met onze eigen inzet weer naar huis gegaan.

Op zondag heeft Ronald gedaan wat je op zondag hoort te doen; NIKS! en heb ik nog even aan mijn huiswerk gezeten. Na 2 maanden typen moest ik toch echt even zorgen dat ik de Evangelische Broeder Gemeenschap niet bij z’n naam noemde, maar gewoon Christelijk schreef. Tegen het einde van de middag zijn we lekker met onze toch al gekleurde koppies in de zon gaan zitten en hebben we genoten van de zonnestraaltjes, elkaar en de zonsondergang.

Vandaag had ik gelukkig mijn laatste verplichting; een presentatie over kunstzinnige en creatieve activiteiten. Roon moest even wennen aan al die giebelende Surinaamse dames om zich heen, maar zelfs hij vond het uiteindelijk erg interessant.

Ondertussen zet Roon de kousenband op ’t vuur en gaan we de aankomende weken nog genieten van elkaar, van een dolfijnentour, een trip naar een Indianendorp, het Surinaamse klimaat, het fijne idee om geen huiswerk meer te hoeven maken, de Surinaamse keuken, Brownsberg en alle andere dingen die nog op ons ‘no spang’-pad komen.

Bigi Brassa van ons