Fietsen.. maar dan anders

Maandag was ik er al flink vroeg bij, nog nooit heb ik meegemaakt dat ik zomaar om half 7 mijn ogen open deed en dacht “hey laat ik er eens uit gaan”. In Nederland is dat vaak anders geweest, haha. Dus ik had lekker alle tijd om wakker te worden, uitgebreid te douchen, lekker met papa te skypen, mama een virtuele rondleiding te geven en mijn tas even uit te pakken.
Mijn supervisor Royza was zwaar op tijd om me met de auto op te halen voor het kennismakingsgesprek. Wat een lieve enthousiaste vrouw. We gingen bij ’t Vat zitten, dat normaal gesproken vol zit met Bakra’s (blanken), maar waar het op dit tijdstip nog lekker rustig was. De details van het gesprek zal ik jullie besparen, maar het komt er op neer dat ik 1x per 2 weken met Royza ga reflecteren op mijn handelen als CMV’er. Na het gesprek en een heerlijk kopje koffie reden we langs de Cambio om geld te wisselen en heb ik een Surinaamse sim-kaart gehaald (mocht je ’t nummer willen weten vraag ff aan mijn moeder of Roon). Daarna liet ze me de weg zien naar mijn stage; ik zag mezelf al op de fiets met de neiging steeds rechts te fietsen tussen al die razende auto’s.
De middag heb ik even rustig kunnen bijkomen, lekker boodschapjes gedaan. Ze hebben hier alleen maar van die lekkere lange witte bolletjes in het Chinese winkeltje, en dus kwam ik op het idee om lekker aan de Hollandse knakworstjes te gaan met… *Bob de Rooy-stijl aan* “je raad het nooit!!!!!” *Bob de Rooy-stijl uit* Zaanse Mayonaise.
’s Avonds heb ik kennis gemaakt met Elke, een kbuurvrouw die hier al 9 maanden zit. Toffe meid die elke avond trouw kookt, en een accent heeft waaraan je niet kan horen of ze nou Surinaams of Amsterdams is. Ze kon me natuurlijk al een boel vertellen over Suriname. Toen ik later op de avond vroeg of ze even mee wilde lopen naar de winkel (2 minuutjes, maar toch liever niet alleen) veranderde de avond opeens in een rondleiding door het centrum van Paramaribo. Echt zonde dat ik geen camera bij me had; wat een sfeer! Allemaal tips en adviezen gekregen over leuke en lekkere eettentjes. Bij de Waterkant (aan de Surinamerivier) kreeg ik m’n eerste Surinaamse drankjesdoop; roze Dawet. Lekker fris, zeer zoet drankje met kokos. En… ik kwam erachter dat ik hier muzikaal écht ga genieten, een muzikant vertelde me dat er in oktober een jazzfestival is! Helemaal super!
Na een paar drankjes in de keuken, een ontmoeting met de 2e buurvrouw en de nachtbewaker was ik weer 5 muggensteken rijker. En dan niet van die Hollandse muggenprikjes die je kan voorkomen door je in te smeren met citronella… Nee, zelfs 5x per dag insmeren met Deet helpt geen drol, damn wat een jeuk en wat een joekels van bulten.
Om 11 uur was het alweer bedtijd, want ik moest er dinsdag vroeg uit.
Dinsdag om kwart over 7 begon het grote avontuur; fietsen in een vreemde stad, Maran met een brak hoofd en ook nog aan de linkerkant, dat had opgenomen moeten worden voor ‘funiest home video’s’. Bij elke oversteek ben ik maar even lopend overgestoken, want linksaf wil wel, maar rechts afslaan is echt heel erg beroerd. Ze rijden hier ook als debielen. Natuurlijk raakte ik de weg weer kwijt; omdat er hier eenrichtingsverkeer is de heenweg anders dan de terugweg, en ik kwam natuurlijk juist op die weg tegen het verkeer in. Gelukkig was iemand zo vriendelijk om een stuk voor me uit te rijden met de brommer naar de Sophie de Redmondstraat en was ik om kwart voor 8 aanwezig.
Ik werd heel hartelijk welkom geheten door iedereen en tijdens de morgenzegen werd er zelfs voor me gebeden. Daarna had ik een gesprek met Rachel, m’n stagebegeleider. Een hele vriendelijke vrouw, die me de aankomende tijd gaat begeleiden bij het project “This is me with my own culture”. Dat project is vorig jaar ontworpen door 3 CMV studenten; het bestaat uit 6 lespakketten over de 6 grootste culturen hier in Suriname. Die lessen werden tot nu toe gegeven op basisscholen, maar het wordt mijn taak om activiteiten te ontwerpen die gegeven gaan worden in de buurthuizen in de wijk Abrabroki. Het is dan ook mijn taak om vrijwilligers te werven en workshops te verzorgen zodat zij de activiteiten kunnen gaan geven. Door het project krijgen de kinderen meer te weten over de etnische culturen in Suriname en het doel is dat daardoor het begrip voor elkaars cultuur groter wordt. Nou… hoe CMV wil je het hebben?!?!
Daarna weer rampenplan om de weg terug te vinden, maar dit keer is het helemaal alleen gelukt!!!
’s Avonds ging ik met de buren roti eten in de stad, lekker met de handen knaaien aan heerlijk gekruide kip. (voor 20 SRD = 5 euro heb je een bord vol en drinken) We vonden nog een leuke ‘coffeeshop’ met heerlijke cappuccino en Tiramisu die je gelijk naar de kop stijgt.
Woensdag heb ik geprobeerd in het ritme te komen door lekker uit te slapen, ooooh wat een straf. Enige irritante is, dat je gelijk een klap voor je kop krijgt als je buiten komt… pfiieeuw wat een hitte. Vervolgens heel keurig aan mijn huiswerk gezeten, en even de stad verkend. Zomaar een agenda gevonden, Sanex douchegel en kentucky chickenwings!
Die avond ben ik weer met de buren naar de stad geweest, dit keer bij Broki, zeer lekkere kip gekruid met ketjap en… rum! Super!
Daarna nog even met de bewaker hier zitten kletsen, echt interessant om alle verschillen te bespreken. Wist je bijvoorbeeld dat je hier mag kiezen of je voor je rijbewijs schriftelijk examen wil doen, of dat je met een stel Dinky Toys mag laten zien dat je de verkeersregels begrijpt? Verder schrok hij echt van een aantal dingen zoals onze legbatterijen, onze veehouderijen en onze regels op straat; wildplassen is hier de normaalste zaak van de wereld Laan ;)
M’n muggenbultenscore staat trouwens op 20, gelukkig heb ik hier een salamanderpaartje in mijn kamer, die vreten alle insecten op!

Vanavond ga ik naar Inge en samen met haar huisgenootjes de stad in!

Liefs Maran

PS Hou me hoogte van de Nederlandse gang van zaken hè!