Op z'n Paramuisiboos

Op maandag was ik door één van de vrijwilligers van de commissie ‘Kunst en cultuur’ uitgenodigd om de opening van de bibliotheek van CCS (Cultureel Centrum Suriname) bij te wonen. Maandag is natuurlijk duidelijk mijn meest favoriete dag van de week.. dus ‘s ochtends vroeg trek ik mijn ‘Orichineze’ kast los (jaaa, dat is achterhoeks voor de term ‘open’) om mijn meest comfortabele outfit tevoorschijn te toveren.
Om vervolgens op de éénrichtingsweg, die de Henckarronstraat heet, linksaf te slaan, terwijl opeens blijkt dat nummertje 112 dus rechtsaf is. Dus met de fiets aan de hand op de Surinaamse ‘stoep’ tegen het verkeer in, richting de bibliotheek gelopen om binnen de komen bij de gezongen regel “hoe wij hier ook samen kwamen, aan zijn grond zijn wij verpand”. Tijdens ‘t volkslied keek ik rond om mijn gastheer te spotten, terwijl ik struikelend over de kabels van de pers het terrein op liep. Aaaaai, mijn maandag kon niet meer stuk; Apinti, ABC en radio 10 (duidelijk een radio van goud, want Elke werkt er). Sta je dan met je korte broek en petje op tussen de strakke pakken, terwijl er een Mercedes ( “huh, iedereen rijdt hier toch Toyota?”) binnenrijdt…. Weer een bekend gezicht, ooh dat is die Nederlandse staatssecretaris van uuh…
Ik kreeg een korte rondleiding, maar heb vooral genoten van het kleine menneke van 4 (zie foto) die achter de djembé kroop. De pers kon natuurlijk niet achterblijven… Zo mooi om te zien dat dat jochie het ‘trommel’-gevoel gewoon ín zich heeft, heeft ie natuurlijk van zijn papa; mijn gastheer die dag.
Maandagavond ben ik met Elke bij Sarinah gaan eten om haar laatste dag Gonggrijp te ‘vieren’. Ik had me eigenlijk verheugd op ’n steak van de Optimist, maar de ‘Braziliaans gekruide steak’ viel ook goed in de smaak.

Dinsdag heb ik een heel interessant gesprek gehad met een meneer uit de Chinese cultuur.
Ik dacht even heel trots “dank u wel” in het Chinees te kunnen zeggen, maar “xie-xie” bleek je toch echt uit te spreken als ‘sje-sje’. Hmmm…
’s Avonds had ik m’n 2e bijeenkomst met de commissie. Wel bijzonder om te vertellen dat ik om 5 uur begon met 5 man, om half 6 waren het er 10 en tegen 6 uur had ik opeens 15 man tegenover me zitten.

Donderdag zou ik een gesprek hebben over de Marroncultuur, maar de afspraak ging niet door. Ik heb hier trouwens een nieuwe variant op de ‘Miranda’-vergissing in mijn naam gevonden; ‘Marronda’, hoe toepasselijk?
’s Avonds ben ik met Carolien en Marrith richting Havana gegaan voor de ‘Jack & Jill competition’. Iedereen had zich individueel ingeschreven voor deze salsawedstrijd, en met lootjes werd bepaald met wie ze gingen dansen. De jongen waarmee ik afgedansd heb kwam bij de eerste 5. Vooral omdat hij gewoon goed is, maar ik weet zeker dat mijn gejoel en gefluit flink heeft meegeholpen.

’s Ochtends weer vroeg op voor ’n bezoek aan stichting Saati. Erg verwarrend om met ’n lichtelijk brak gevoel een slok denken te nemen van een lekker bakkie koffie, om er bij het doorslikken achter te komen dat het kruidenthee met gember en melk is. :| Uiteindelijk werd het een heel interessant gesprek. De voorzitter wist het Hindoestaanse ‘geloof’ op een manier uit te leggen waardoor kinderen het ook zouden begrijpen; een voetbalwedstijd. Met een duidelijke ‘goal’ in je leven laat je niet afleiden door slechte invloeden (een tackle) maar ga je recht op je doel af en scoor je gewoon door je eigen zekerheid en vertrouwen terwijl je tegenstander verward staat toe te kijken.
Daarna zou ik het pakketje van mama en Laan op gaan halen bij de Surpost. Maar aangezien het vandaag de dag was waarop compleet Suriname uitbetaald werd, stond heel Paramaribo even op z’n kop. Omdat iedereen het opeens nodig vond om de stad in te sjezen, duurde het zo’n beetje een uur voordat ik met mijn ‘doosje’ thuiskwam. Maar dit ‘doosje’ was het wachten waard; na 2 weken kon ik niet meer wachten om mijn dansschoenen tevoorschijn te toveren en eindelijk kon ik mezelf weer Hollands beschermen tegen die achterlijke muskieten hier. (Lees: met dit spul blijven de muggen bij je weg, komen er geen vlekken in je kleren, ruik je nog een beetje naar citronella en hoef je niet bang te zijn een Deet-vergiftiging op te lopen.)
’s Middags had ik de afspraak met de mevrouw van stichting fondswerving binnenland over de Marroncultuur. Ik heb vooral veel geleerd over de rouwperiode bij de Saramaccaners, waaronder de dede’oso die ik in Santigron al had meegemaakt. Ik zei het prachtig te vinden hoe deze mensen binnen hun cultuur zo ruim de tijd te nemen om hun verlies te verwerken.
Uiteindelijk heb ik een verslag opgestuurd gekregen over de Puu Baaka; de reinigingsactiviteit van Saramaccaanse vrouwen als hun man is overleden. Achteraf begrijp ik dat ze dit verslag stuurde om mijn positieve beeld iets te nuanceren.
’s Avonds werd me de stuipen op het lijf gejaagd door het feit dat ik nog even een outfit moest bedenken voor het Halloweenfeestje bij de buren. Met 2 elastiekjes, een dikke zwarte stift, een eyeliner en een melig msn-gesprek wist ik er nog een angstaanjagende verschijning van de maken. Het ‘feest’ werd uiteindelijk een gruwelijk klein feestje.

Zaterdag natuurlijk even genoten van het feit dat ik kon uitslapen. En me samen met Tracy toch weer laten verleiden om naar de Maretraite Mall te gaan voor de boodschappen. Met een lege portemonnee, een toch wel redelijk volle tas met lekkere boodschappen (chocomel etc.), een Surinaams schriftje voor m’n Sranantongo woorden en 2 cd’s kwam ik weer thuis.
’s Avonds kwam Inge haar laatste zaterdag in Paramaribo met me ‘vieren’. Eerst natuurlijk lekker weer aan de house gezeten, met Croky bolognese chips en Canei dit keer, om vervolgens naar Millennium te gaan. Schijnbaar een nog niet-ontdekte plek voor stagiaires, want Inge en ik waren de enige blanken hier. Lekker zitten kletsen met Gormia om de avond af te sluiten met een spoedcursus ‘boeke’. (Zoek op youtube: Aptijt – Boeke, en je zal merken dat deze muziek niet gemaakt is voor onze Europeaanse heupen).

Zondag was uiteraard weer een chilldag en ging ik naar de mini-housewarmingparty van Elke; pfieeuw wat woont die meid mooi! Eerst gezellig op het balkonnetje (lees: 2 bij 6) gezeten samen om ’s avonds nog even te bedenken om de Pasar Malam te bezoeken. Met een volle buik van de saté en een prachtig nieuwe taidai-doek lag ik zondag alsnog laat in bed.

Maandagavond was het eindelijk weer eens tijd om flink met de heupen te wiegen, want we hadden de eerste salsa les van semi1. Je schijnt de salsa dus op 4 verschillende tellen te kunnen dansen, en we hebben nu dus ook geleerd om het op de 2e, 3e en 4e tel te dansen. Weet één van de meiden misschien op welke tel het bij Merral gedanst wordt?

Woensdag was een drukke dag. ’s Ochtends voor het eerst op de fiets naar de Academie voor Hoger Kunst & Cultuur Onderwijs voor de supervisie met Royza. Vervolgens thuis gaan ‘baden’ (onder de douche gesprongen) om door te fietsen naar een gesprek met m’n stagebegeleidster bij PCOS. Fietsen hier is faya (heet!). Daarna heb ik bij Inge nog even een glas ijskoude tropical limo gedronken. ’s Avonds ben ik met Carolien wezen kijken bij de basketbaltraining van haar vriend. Erg leuk om te zien hoe die jongens zich in het zweet werken.

Donderdag begon ik de dag met een gesprek met een Inheemse dame, waar ik uiteindelijk een kwartier te laat kwam omdat de taxichauffeur er geschrokken achter kwam dat hij de verkeerde straat in gedachten had. Gelukkig werken ze hier ook met stratenboeken.
De inheemsen, door Columbus ooit Indianen genoemd, zijn de oorspronkelijke bewoners van Suriname. ’s Middags ben ik begonnen aan m’n nieuwe opdracht. In februari komt er een stagiaire uit België die verder gaat met mijn stageopdracht, en ik ga haar soort van begeleiden op afstand. ’s Avonds stond de salsales alweer voor de deur. Ik was echt zo blij met m’n dansschoentjes, want we gingen dus eindelijk leren draaien in de salsa. Ik moest wel moeite doen om mezelf af te remmen want die schoenen zorgen er dus voor dat ik draai als een tierelier; Thank you Momma ;)
Daarna zijn we met Tracy, Sandra, Rutger en Inoni gaan eten bij ‘pannenkoeken & poffertjes’, maar zo tegendraads als ik kan zijn bestelde ik natuurlijk geen pannenkoek maar een mixed grill met kip, shoarma en garnalen! :D ’s Avonds zijn we gaan stappen bij de Havanalounge. Daar heb ik ontdekt dat ‘Boeke’ ook uitgevoerd kan worden in geheel andere positie; het best te vergelijken met ‘doggystyle’. :o

Vrijdagavond had ik ‘n overlegje met de voorzitter van ABSO. Uiteindelijk heb ik 5 minuten met hem gesproken en heb ik de overige 90 minuten zitten wachten door zijn herhaaldelijke opmerking “even hoor”.

Zaterdag ging de wekker erg vroeg vanwege de officiële opening van ABSO. Samen met een paar kindjes (“Mooi hè Laan?”) heb ik wegwijs posters gemaakt. De opening ging vrij officieel; lintje op de borst, tekenen in het gastenboek, morgenzegen door een collega van PCOS, toespraak van de voorzitter, toespraak van het bestuur van PCOS, zegening door een dominee, bord onthullen en lintje doorknippen. Het gedeelte daarna was vooral lekker (door de pasteitjes, sapjes en taartjes) en leuk (het jeugdteam van ABSO zien winnen is altijd leuk!).
’s Avonds kwam Gormia hier koken; rijst met bakkeljauw, kouseband en banaan, jummie! Daarna nog even naar de Zanzibar, waar Paramaribo wel heel erg klein bleek te zijn; hallo Elke, Marieke, Eylard, Georgio etc. Uiteindelijk in de Zsa Zsa Zsu bijna op de dansvloer in slaap gevallen van de vage R&B muziek en waarschijnlijk het vroege opstaan.

Vandaag is het alweer zondag, na een spoedtripje Maretraite Mall met Elke heb ik net eindelijk weer een broodje shoarma gehad op de zondag! Ondertussen loopt het hier alweer tegen 11-en en ga ik zo mijn bedje maar eens opzoeken. Je zou het bijna vergeten, maar tussen de regels door ben ik thuis ook erg hard aan het werk aan mijn verslagen.
Deze week moet ik helaas afscheid nemen van Inge, ik vind het echt heel erg jammer dat ze gaat; Suriname verbroedert ;) Verder heb ik nog afspraken met een Creoolse dame, ga ik naar Cultuur Studies en heb ik weer een bijeenkomst met de commissie.

Biggi Brassa Maran